Zakażenie paciorkowcem – rozpoznanie i leczenie

Angina najczęściej wywoływana jest przez wirusy, jednak za odsetek stanów zapalnych błony śluzowej gardła i migdałków podniebiennych odpowiedzialne są bakterie. Zdecydowaną większość zachorowań powoduje paciorkowiec Beta-hemolizujący grupy A (Streptococcus pyogenes) według Lancefielda. Jakie są objawy zakażenia paciorkowcem? Jak lekarz stawia diagnozę i jak wygląda leczenie? Odpowiadamy!

Objawy zakażenia paciorkowcem

Dla paciorkowcowego zapalenia gardła i migdałków podniebiennych typowy jest nagły początek. Objawy wskazujące na zakażenie wywołane przez bakterie paciorkowca to m.in.1:

  • silny ból gardła utrudniający przełykanie,
  • gorączka powyżej 38°C,
  • ból głowy,
  • nudności i wymioty,
  • powiększenie podżuchwowych węzłów chłonnych,
  • czerwone i przekrwione błony śluzowe z widocznymi wybroczynami,
  • rozpulchnione migdałki podniebienne pokryte włóknikowym nalotem o białym zabarwieniu,
  • obrzęknięty języczek podniebienny.

Anginę bakteryjną można rozpoznać nie tylko po wymienionych objawach, lecz także po braku dodatkowych takich jak katar, kaszel, zapalenie spojówek i biegunka, które z kolei występują przy zapaleniu gardła o podłożu wirusowym.

Zakażenie paciorkowcem – diagnostyka

Lekarz ocenia prawdopodobieństwo zakażenia paciorkowcowego, wykorzystując do tego skalę punktową Centora/McIsaaca. W skali tej każdemu parametrowi przypisana jest określona liczba punktów. Wygląda to następująco1:

  • gorączka >38°C – 1 punkt,
  • brak kaszlu – 1 punkt,
  • powiększone węzły chłonne szyjne przednie – 1 punkt,
  • nalot włóknikowy i obrzęk migdałków – 1 punkt,
  • wiek 3–14 lat – 1 punkt,
  • wiek 15–44 lat – 0 punktów,
  • wiek >45 – -1 punkt,

Jeśli suma uzyskanych punktów wynosi więcej niż 2, wskazuje na konieczność przeprowadzenia badań mikrobiologicznych, ponieważ zapalenie gardła i migdałków podniebiennych spowodowane paciorkowcami wymaga potwierdzenia.

Rozpoznanie zakażenia paciorkowcem

W rutynowej diagnostyce wykorzystuje się szybkie testy, które są w stanie wykryć antygeny paciorkowca. Uzyskanie ujemnego wyniku u dzieci powinno jednak zostać potwierdzone posiewem mikrobiologicznym wymazu z gardła, ponieważ czułość takiego szybkiego testu jest oceniona na mniej niż 90%, zatem nie jest ona zbyt wysoka. Swego rodzaju standardem w diagnostyce anginy paciorkowcowej jest więc posiew wymazu z gardła. Na wynik takiego badania czeka się ok. 48 godzin, czasem dłużej. Aby wynik był wiarygodny, wymaz należy pobrać rano, na czczo, z tylnej ściany gardła, przed wdrożeniem antybiotykoterapii1.

Leczenie zakażenia paciorkowcem

W przypadku dodatniego wyniku badania mikrobiologicznego pojawia się konieczność wdrożenia antybiotykoterapii. Choć objawy zakażenia po kilku dniach samoistnie ustąpią nawet bez leczenia, przyjmowanie antybiotyku niesie za sobą mnóstwo korzyści: skraca o 1–2 dni czas trwania objawów takich jak ból gardła, gorączka i ból głowy, zmniejsza ryzyko powikłań, ponadto zmniejsza zakaźność. Antybiotyk dobiera lekarz, bazując na wyniku badań mikrobiologicznych2.

Bardzo ważne jest, aby leczenie paciorkowca kontynuować jeszcze przez ok. 2 tygodnie po ustąpieniu objawów. W przeciwnym razie powstaje ryzyko, że choroba zostanie niedoleczona, a to może przyczynić się do jej nawrotu2.

Tabletki do ssania na ból gardła

Silny ból gardła przy anginie bakteryjnej nie tylko utrudnia jedzenie i picie – już samo przełykanie śliny sprawia niemały kłopot. Na bakteryjne zakażenie gardła polecany jest Chlorchinaldin, który hamuje rozwój stanu zapalnego przebiegającego z silnym bólem. Zawiera w swoim składzie chlorochinaldol, substancję czynną o potrójnym działaniu: przeciwbakteryjnym, przeciwpierwotniakowym i przeciwgrzybicznym3.

Tabletki Chlorchinaldin przeznaczone są do ssania. Informacje, w jaki sposób stosować lek i w jakich odstępach czasu go przyjmować, zawiera dołączona do Chlorchinaldin ulotka.

Bibliografia:

  1. Kutera-Chrobok K., Barbara Klekotka R., Symela-Kaspera i in., Rola badań mikrobiologicznych w bakteryjnych zakażeniach górnych dróg oddechowych, POL OTORHINO REV 2021: 10 (3): 13-18.
  2. Hryniewicz W., Albrecht, Radzikowski A., Rekomendacje postępowania w pozaszpitalnych zakażeniach układu oddechowego, Warszawa, 2016, 45-65.
  3. Witryna: https://www.chlorchinaldin.pl (dostęp: 2021.12.02).

Opublikowano

w

przez

Tagi:

Kontynuując przeglądanie strony, wyrażasz zgodę na używanie przez nas plików cookies. więcej informacji

Aby zapewnić Tobie najwyższy poziom realizacji usługi, opcje ciasteczek na tej stronie są ustawione na "zezwalaj na pliki cookies". Kontynuując przeglądanie strony bez zmiany ustawień lub klikając przycisk "Akceptuję" zgadzasz się na ich wykorzystanie.

Zamknij